اجرای مربیگری مبتنی بر عملکرد به یک فرایند مستمر نیاز دارد. پاسخ این سؤال که مدیران بزرگ، چگونه افراد تحت هدایت خود را توسعه می‌دهند؟ در کلمه «فرایند» یافت می‌شود. آن‌ها با مشاوره و تدریس به کار خود پایان نمی‌دهند و هیچ‌وقت نمی‌گویند: «خب، کار من دیگر تمام شده است». آن‌ها مربیگری را یک فرایند با اقدامات و مراحل زیادی می‌دانند که به‌طور مداوم ادامه دارد.
برای شخصی که به‌طور منظم مربیگری می‌کند، اجرای مربیگری مبتنی بر عملکرد، دارای فرآیندی بسیار یکپارچه است. اما مانند رانندگی یا حتی پیاده‌روی، مراحل مختلفی وجود دارد که قابل شناسایی است. حتی اگر ظاهراً این‌طور به نظر برسد که قابل تفکیک و شناسایی نیستند.
در این بخش باهدف کمک به شما در آنچه باید به‌عنوان مربی انجام دهید، فرایند اجرای مربیگری مبتنی بر عملکرد را بیان می‌کنیم. اگر با این مراحل پیش بروید و آن‌ها را تکرار کنید، آن‌وقت ایجاد یک برنامه مربیگری برای شما به‌اندازه راه رفتن یا یک تهیه یک فنجان چای، که به‌صورت ناخودآگاه و بدون فکر کردن انجام می‌شود، ساده خواهد بود.
1- ارزیابی عملکرد فعلی
برای اجرای مربیگری مبتنی بر عملکرد، یک حقیقت اساسی جهان‌شمول را درک کنید: مهم نیست کجا هستید، مهم نیست تیم شما متشکل از چند نفر است، شما همیشه با این پدیده روبه‌رو خواهید بود که برخی از اعضای تیم عملکردی بالاتر از انتظارات تعیین‌شده دارند، برخی عملکرد متوسط یا در حد استانداردی دارند و برخی دیگر عملکرد سطح پایینی دارند.
فردیناند فورنیز در مربیگری برای عملکرد بهتر نیز اشاره کرد که افراد عملکرد متفاوت و نیازهای متفاوتی دارند و پرسیدن چنین سؤال‌هایی از آن‌ها که «به چه چیزی نیاز دارید؟ یا عملکرد شما چگونه است و در چه جایگاهی ایستاده‌اید؟» کاملاً بی‌معنی است. زیرا تعداد کمی از افراد می‌توانند نحوه انجام کار خود را به‌طور دقیق ارزیابی کنند و حتی در صورت اطلاع تعداد کمی از افراد می‌توانند آن را بیان کنند. بنابراین شما به‌عنوان مربی، باید بدانید که افراد در هر وظیفه مشخص، کجا هستند و در کل چگونه کار می‌کنند؟ و با هر یک از این سطوح عملکرد، برخورد متفاوتی داشته باشید.
برای اجرای مربیگری مبتنی بر عملکرد، این مدل ساده اما قدرتمند، اولین کاری که باید انجام دهید، ارزیابی سطح عملکرد فعلی هر یک از اعضای تیم است.
برای ارزیابی عملکرد ابتدا مشخص کنید که استانداردهای عملکرد هر شخص چیست؟ و سپس سطح عملکرد وی را تعیین کنید. آیا شخصی که ارزیابی می‌کنید عملکرد بالاتر از حد استاندارد دارد، در سطح استاندارد کار می‌کند یا عملکرد زیر استاندارد دارد؟
در این مرحله به این نکته توجه داشته باشید که شما عملکرد کلی فرد را اندازه می‌گیرید و باید توان تشخیص مهارت‌ها، استعدادها و شایستگی‌های مختلف او را در مسئولیت‌های مختلف داشته باشید.
یک راه مفید برای رسیدن به پاسخ این سؤالات اساسی، جمع‌آوری اطلاعات مربوط به هر یک از اعضای تیم در یک فرم است. لازم نیست یک فرم پیچیده تهیه کنید. شما نمی‌خواهید یک گزارش ارزیابی عملکرد رسمی ارائه دهید. این فرم فقط برای تعیین سبک هدایت شما تهیه می‌شود.
هنگامی‌که به‌طور واضح مشخص کردید که هر یک از اعضای تیم در مسیر توسعه فردی خود کجا هستند و چگونه عملکرد آن‌ها بر تیم تأثیر می‌گذارد، آماده خواهید بود تا مراحل خاصی که توانایی رشد هر یک از اعضای تیم را به حداکثر می‌رساند، را اجرا کنید.
نحوه مربیگری شما به ارزیابی شما از شرایط، نیازها و نتایج آن بستگی دارد. باید بر اساس شخصیت افراد، موقعیت و سطح عملکرد، سبک رهبری مناسب را انتخاب کنید. شما ممکن است فقط از یک رویکرد برای یک فرد استفاده کنید و ممکن است، دو یا هر سه را برای یک شخص استفاده کنید. این به عملکرد او بستگی دارد.
2- انتخاب سبک هدایت
دومین مرحله در اجرای مربیگری مبتنی بر عملکرد، انتخاب یکی از سبک‌های رهبری است. معیار انتخاب سبک هدایت بر اساس سطح عملکرد کارکنان تعیین می‌شود.
نقش مربی: اگر شخصی به عملکرد متوسط یا استاندارد دست یابد، شما در نقش مربی (coach) قرار می‌گیرید.
نقش منتور: برای کسانی که عملکردی بالاتر از حد متوسط دارند، شما در نقش منتور (mentor) قرار می‌گیرید.
نقش مشاور: اعضای تیمی که با عملکرد پایین‌تر از استاندارد کار می‌کنند، به شما در نقش مشاور (counselor) نیاز دارند.
در اجرای مربیگری این نکته را در نظر داشته باشید، که مربیگری پاسخ صحیح به هر شرایطی نیست. زمان‌هایی ممکن است وجود داشته باشد که تمامی اعضای تیم در انجام کارشان بهره‌ور هستند و رویکرد درست برای مدیریت آن‌ها این است که آن‌ها را به حال خودشان رها کنیم. این رویکرد، عدم‌مداخله یا آزاد نام دارد.
